Verwerving
In 1898 vermeldt de Annuaire van het Conservatorium dat Michotte ‘une grande quantité d’oeuvres musicales, provenant de Rossini’ aan de bibliotheek geschonken heeft. Erg precies en gedetailleerd is deze vermelding niet, maar gelukkig is er een brief uit 1910 van Michotte aan de secretaris van de Commissie van Toezicht van het Conservatorium waarin er meer details vermeld worden. Het ging om een ‘grote hoeveelheid, waaronder talrijke methodes voor instrumenten, composities die opgedragen waren aan Rossini, het repertoire van Colbran en de autograaf van ‘Matilde di Shabran’. Deze opera werd in 1903 geschonken, aldus de archiefbronnen.
Het is ook in 1910 dat Michotte zijn wens kenbaar maakt om in het Conservatorium een Rossini-museum in te richten. Dat zou aanvankelijk gebeuren in een lokaal naast de bibliotheek, die toen ondergebracht was op de zolderverdieping. Blijkbaar vond Michotte een zolderkamer te weinig eer voor Rossini en, in afwachting van een lokaal in het Muziekinstrumentenmuseum, zou de collectie ondergebracht worden in het vergaderlokaal van de Commissie van Toezicht.
Om de collectie degelijk te kunnen presenteren werden mappen besteld waarop de onderwerpen in goudstempeling gedrukt werden. Daarnaast werden ook heel wat iconografische stukken ingelijst en partituren ingebonden, waaronder ook het repertoire van Isabella Colbran. De meest opvallende en ongetwijfeld grootste uitgave echter was voor drie vitrinekasten. De twee hoge kasten werden bekroond met de letter ‘R’. In de loop van 1913 was dit alles klaar en werd Michotte officieel bedankt voor zijn schenking.
In 1914 breekt de oorlog uit. In hetzelfde jaar overlijdt Michotte ten gevolge van een granaatinslag in zijn woning in Leuven. In tegenstelling tot wat Michotte beoogd had, leidt het ‘Rossini-museum’ een erg verborgen bestaan. De vergaderzaal van de Commissie is nauwelijks toegankelijk voor publiek en de plannen om de collectie onder te brengen in het Instrumentenmuseum zijn nooit gerealiseerd. In het milieu van de Rossini-research was het bestaan van de collectie wel gekend, maar verder ging het eigenlijk niet. In de loop van 1967 heeft de Amerikaanse musicoloog Philip Gossett de collectie bestudeerd en een aantal stukken geïdentificeerd. Het is pas in 1992, naar aanleiding van de tweehonderdste verjaardag van de componist, dat de hele collectie ondergebracht werd in de bibliotheek waar de bewaaromstandigheden merkelijk beter zijn dan in het voormalige vergaderlokaal. De collectie werd ook gecatalogeerd en de losse stukken uit de verzameling kregen een conserveringsbehandeling waarbij de zure dragers waarop heel wat documenten gemonteerd waren, vervangen werden door zuurvrij materiaal.