Intro

Detail van het motet Magnificat, gecomponeerd door Cornelis Verdonck (1563-1625), afgebeeld op De lofzang van Maria, een gravure van Johan Sadeler (1550-1600).

Beweeg met de cursor over de afbeelding om het bijschrift te lezen. Klik op de foto voor een vergrote versie.

Muziek speelt zich af in het “nu”. De klank die niet meer klinkt, die uitgestorven is, is voorbij, is geschiedenis geworden. Gelukkig kunnen we terugvallen op herinneringen. Alleen zijn die subjectief en de mens is ook een meester in het verbloemen en vervagen. Muzieknotatie is een middel om de vluchtigheid van muziek vast te leggen. Op die manier kan ze later nog gespeeld kan worden. Anderzijds is het ook zo dat de notatie niet meer dan een afkooksel is van het artistiek klankresultaat dat de componist voor ogen had. Muzieknotatie op zich is wel objectief, want de informatie is voor iedereen dezelfde, maar de interpretatie, de vertaling van notatie naar klank, blijft subjectief en tijdsgebonden. Dat is maar goed ook, want het zorgt ervoor dat composities zich altijd kunnen vernieuwen.

Naast de bladmuziek zijn er sedert de late 19e eeuw ook opnames van muziek gemaakt. Daardoor is het mogelijk om een uitvoering opnieuw te beluisteren. Het unieke nu-moment wordt herhaalbaar. Met de technische mogelijkheden van vandaag de dag is het aanbod, de kwaliteit en de toegang tot verschillende interpretaties nog nooit zo groot en gemakkelijk geweest. En toch wordt er nog altijd gemusiceerd, worden er nog altijd nieuwe interpretaties bijgemaakt.